Բանաստեղծություններ

Դու ինձ սովորեցրիր կարդալ բանաստեղծություններ։ Վիեննայի գունավոր սենյակը, հատակին թափված տերևներն ու երջանիկ դու։ Դու մեր համար էնպիսի ոգևորությամբ էր Պլաթ կարդում, ասես աշխարհում հնարավոր բոլոր-բոլոր արարքների մեջ բանաստեղծություններ կարդալն ամենասիրուն բանն էր։ Ու դա իրոք, ամենասիրուն բանն էր։ Դու գնացիր ու երբ ես վերադարձա, էլի գնացել էիր։ Բայց ես դեռ կարդում եմ բանաստեղծություններ։

Դու ինձ ստիպեցիր վերհիշել բանաստեղծություններ թարգմանել։ Մի բան որ երկար տարիներ չէի էլ փորձել անել։ Ես քո համար Պլաթ էի թարգմանում, որովհետև էդ քեզ մոտիկ գտնվելու միակ միջոցն էր։ Ես շարունակում եմ Պլաթ թարգմանել, ես չեմ վախենում, չեմ ամաչում բանաստեղծություններ կարդալ, երբ էդ քո համար ա։ Ինձ չի հետաքրքրում,  թե ինչ կարծիք կունենան մյուսները, որովհետև դու սիրում ես Սիլվիային, սիրում ես ինձ ու սիրում ես իմ թարգմանությունները։ Մենք մի օր կգտնենք իրար երկնքում։

Դու այնպես կարողացար անել, որ ես բանաստեղծություններ գրեմ։ Չէ, ես դա երբեք-երբեք չէի անի, եթե չլինեիր դու՝ քո ռադիկալ ֆեմինիզմով ու զգայուն պոետների նկատմամբ սիրով։ Ես սովորեցի չամաչել իմ էմոցիաներից, սովորեցի չթաքցնել դրանք, սովորեցի չվախենալ ասել, որ հա, ես ռացիոնալ եմ, բայց էմոցիոնալ։ Ես մի օր կանգնեցի աթոռի վրա ու ձեր համար կարդացի իմ հիմար բանաստեղծությունը, որ առաջինն էր թինեյջերությունից հետո։ Ես հիմա միշտ ուզում եմ բանաստեղծություններ գրել, որովհետև գիտեմ, սիրում ես, երբ քո համար կարդում եմ։ Միշտ ուզում եմ կարդալ քո համար, միշտ ուզում եմ լսել քեզ։

Էսօր ինձ բանաստեղծություն ուղարկեցիր։ Լսում եմ ձայնդ, տատանումները ու մտածում, թե ո՞վ, ո՞վ կարող էր մեզ էսքան նման բանաստեղծություն գրել։ Հետո հասկացա, որ միայն դու, որ մեր մասին ա դա։ Հասկացա, որ կյանքում իմ համար ոչ ոք ավելի սիրուն բան չէր արել։

Munich luvs us

Buying water was always strange for me

Like people who don’t like cats,

But today I bought water for you

And lost my bag on the way back,

I carried that water on my back

Like a burden, like a huge sky.

Have you ever carried the sky?

Under it you feel so small,

You feel like nothing- empty space, empty shell.

But for you, of course, I’ll do anything.

Things that are strange or make me feel small

Doesn’t really matter at all.

I can’t imagine how lonely you are

That you decided to have three lovers

(not even considering myself).

For your frozen heart I carried that sky

I can sometimes be shy,

But if I’ll know that you are mine

I can carry that sky for entire life,

Cause that sky is the only thing I need

Pink, purple and red

Like in Munich,

Like that day when you made the sky closer to world,

You have always been a witch, haven’t you?

And you told me that

Munich luvs us,

Even  if we're gay and useless.

Ես կշարունակեմ պինդ պահել քո արած նկարները, կարդալ սիրածդ բանաստեղծություններն ու մի պահ կարողանալ ուղղակի առանց խորանալու հաճույք ստանալ, որ հենց մեր կյանքում ա էսքան սիրուն բաներ կատարվում։